De Vlaming heeft weinig goesting in een onafhankelijk Vlaanderen.
Dat toont peiling na peiling aan.
Tom Van Grieken wil in 2029 de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen. Gek idee, want eigenlijk is niemand daar voor gewonnen. Buiten een klein groepje rabiate separatisten natuurlijk.
Kijk maar eens naar de peilingen/onderzoeken van de afgelopen 30 jaar. Daarin komt maar een conclusie naar voor: de meerderheid wil helemaal geen onafhankelijk Vlaanderen.
Laat ons beginnen met het academische onderzoek.
Volgens de ISPO-onderzoeken van de KU Leuven komt er toch een duidelijke trend naar boven. In 1991 wenst 9% van de Vlamingen een splitsing van België. 4 jaar later is dat nog maar 5,8%. In 1999 zitten we aan 10,67%. 4 jaar later is dat weer gezakt naar 7,8%. In 2007 stijgt dat weer naar 9,4%. Maar in 2014, pleit maar 6,4% voor de splitsing van België. Je ziet het, volgens ISPO is het draagvlak voor een splitsing is absoluut niet groot. Het ISPO-KU Leuven toont doorheen de jaren aan dat er een duidelijke trend is onder de Vlaming: er is geen draagvlak voor een splitsing.
Peilingen via en voor media.
De jaren ‘90. In 1990 meldde Le Soir dat 16% van de Belgen voor separatisme is. Een jaar later stelde De Morgen dat maar liefst 1 op 3 Vlamingen Belgie wil opdelen. Nog een jaar later, 1992, spreekt 31% van de Vlamingen zich uit voor onafhankelijkheid in De Standaard, terwijl in datzelfde jaar 79,7% zich tegen onafhankelijkheid uitspreekt stelt het BRT-programma Panorama.
In 1993 is volgens La Libre Belgique 9% van de Vlamingen gewonnen voor separatisme. Dit was in de tijd van de Sint-Michielsakkoorden die ons land omvormde tot een federale staat. 3 jaar later doen ze nogmaals een peiling. Wat blijkt nu? Het aantal separatisten ligt op 44%. Een andere peiling, in dezelfde maand uitgevoerd en gepubliceerd in Humo, toonde dan weer aan dat slechts 17% van de Nederlandstaligen vragende partij was voor een splitsing van België.
Het kan verkeren.
Het nieuwe millennium. In 2004 stelde De Standaard vast dat 35% voor een splitsing was. In datzelfde jaar kwam opiniewebsite Doorbraak, via de vzw Vlaams Dienstencentrum, tot de conclusie dat 22,7% voor was, terwijl de helft bijna tegen. Ook in 2004 stelt Le Soir dat 93% van de Vlamingen voor het voortbestaan van Belgie is. Het Nieuwsblad ziet dan weer dat 16% voor onafhankelijkheid is.
Het gaat nog zo even door.
In 2005 houdt Doorbraak een nieuwe bevraging. 19,9% is voor, 49,9% tegen. Dat moet pijn doen. Ook de bedrijfsleiders laten van zich horen. 43% denkt dat Vlaanderen beter onafhankelijk wordt, zien we in De Tijd.
Doorbraak houdt ook niet op. In 2006 een nieuwe bevraging. Resultaat? 21,6% voor onafhankelijkheid, 55,9% tegen. Het blijft pijnlijk voor hen. In 2007 stelt De Standaard ook vast dat er eigenlijk geen draagvlak is voor dat separatisme. In diezelfde maand ziet La Libre dat 11% van de Vlamingen voor een splitsing zijn. Opnieuw, bitterweinig.
Tijdens de volle formatiecrisis in 2007 (24 augustus 2007) ziet VTM alsnog dat er geen meerderheid is voor een onafhankelijk Vlaanderen. Wel 45,8% stemt voor onafhankelijkheid, 54,2% tegen. Een dag later stelt het Nieuwsblad dat er 38,8% voor een onafhankelijk België is. Het Laatste Nieuws ziet in september 2007 opnieuw een stijging: 44% is voor. Op de Vlaamse feestdag in 2008 stelt Het Nieuwsblad dan via een peiling dat 30% van de Vlamingen voor een onafhankelijk Vlaanderen is. 2 jaar later komt RTL tot een soortgelijke conclusie via een enquete in april 2010. 1 op 3 Vlamingen is te vinden voor Vlaamse onafhankelijkheid. Ook Het Nieuwsblad gaat door op eenzelfde elan. In augustus 2010 stellen zij via een peiling dat 25% van de Vlamingen voor onafhankelijkheid zou zijn.
De jaren 2010-2020. Het Laatste Nieuws ziet dan ongeveer eenzelfde resultaat in 2010: 75% van de Vlamingen is tegen separatisme, 9% voor. Toch al een wezenlijk verschil met wat ze enkele jaren voordien poneerden. In september 2010 peilt La Libre opnieuw naar de communautaire verwachtingen. 88% van de Belgen is gekant tegen het het separatisme. 40% wil zelf terug naar een een meer unitair Belgie. We zitten in volle communautaire crisis (door de ellenlange federale regeringsonderhandelingen) en nog wil geen meerderheid een onafhankelijk Vlaanderen.
De regeringsonderhandelingen sleepten verder aan, zoals we allemaal goed weten vandaag, en volgens een peiling van La Libre Belgique op 19 december 2010, daalt het aantal separatisten. 10% is voor een splitsing van België. Enkele jaren later dan, in 2019, zien we in een peiling van Het Laatste Nieuws en Le Soir dat 21% in Vlaanderen voorstander was van een splitsing en 5% in Wallonië. Daarnaast ook is 14% van de Vlamingen voor behoud van het status quo. 31% wil meer bevoegdheden naar de regio’s, 26% een unitair België.
Onafhankelijkheidsgedachte
Zowel het academische als het mediatieke onderzoek toont aan: er is geen draagvlak voor een onafhankelijk Vlaanderen. De Vlaamse Beweging heeft doorheen de 19de en 20ste eeuw voor een stuk haar verdienste gehad als emancipatiebeweging. Dat mogen we niet miskennen. Maar het Vlaams-nationalistisch sentiment is absoluut niet aanwezig bij de grote meerderheid van de Belgen. Dan toont 30 jaar onderzoek toch wel aan.
Stemmen voor N-VA of Vlaams Belang betekent dus niet dat je voor een onafhankelijk Vlaanderen bent. Het puur Vlaams-nationalisme lijkt dus eerder wat klein te zijn als beweging. Klein, rabiaat en ze hebben vooral een enorm grote klep waarbij ze teren ze op rancune, woede en wantrouwen. Van Grieken wil u een rad voor de ogen draaien. We mogen en kunnen ons in 2024 niet laten vangen door zulke politici.
